چکیده: (22043 مشاهده)
روشهای بسیاری برای بررسی سیلاب حوزههای آبخیز وجود دارد، که از جمله میتوان به تحلیل منطقهای سیلاب اشاره کرد. رهیافت تحلیل منطقهای سیلاب متکی بر ویژگیهای فیزیکی، اقلیمی و اکولوژیک حوزههای آبخیز بوده، از روشهای آماری در بررسی دادههای مشاهداتی جریان استفاده میکند. این رهیافت دارای شیوههای متعددی است. هاسکینگ و والیس با گسترش روش گشتاور وزنی احتمال، آمارههای گشتاور خطی را به عنوان رهیافتی جدید در تحلیل تناوب سیل حوزههای آبخیز ارائه نمودند. تئوری گشتاورهای خطی اساس پژوهش حاضر را تشکیل میدهد. در این پژوهش 27 ایستگاه هیدرومتری واقع در منطقه مرکزی ایران بررسی گردید.
با استفاده از نمودار گشتاور خطی، منحنی چولگی خطی در برابر کشیدگی خطی و مناسبترین توزیعهای قابل برازش برای هر یک از ایستگاههای مطالعاتی تعیین شد. سپس به منظور حذف ایستگاههای غیر همگن، آزمونهای همگنی مبتنی بر پارامترهای ناهماهنگی و ناهمگنی انجام گرفت و سرانجام دو ایستگاه بارز و گبرآباد به عنوان ایستگاههای ناهمگن شناخته شدند. در مرحله بعد، آزمون نیکویی برازش به منظور تعیین مناسبترین تابع توزیع منطقه انجام، و به ترتیب توزیعهای لجستیک تعمیم یافته، مقادیر حد تعمیم یافته، نرمال تعمیم یافته، پیرسون نوع سوم و پارتو تعمیم یافته مناسبترین توزیع برای منطقه شناخته شدند. در نهایت، مقادیر تخمینی دبی با تناوب مختلف در منطقه تعیین، و پارامترهای منطقهای توزیعهای منتخب ارائه گردید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومی دریافت: 1386/10/19 | انتشار: 1382/1/26