جلد 22، شماره 1 - ( علوم آب و خاک - علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی- بهار 1397 )
جلد 22 شماره 1 صفحات 366-353 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nazari Z, Khorasani N, Feiznia S, Karami M. Source Identification of Aerosols in Atmosphere Using Geochemical Properties of Tracer Elements (The Case Study Area: City of Kermanshah). jwss 2018; 22 (1) :353-366
URL: http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-3476-fa.html
URL: http://jstnar.iut.ac.ir/article-1-3476-fa.html
نظری زینب، خراسانی نعمت الله، فیض نیا سادات، کرمی محمود. شناسایی منشا ذرات معلق در اتمسفر با استفاده از ویژگی‌های ژئوشیمیایی عناصر ردیاب (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه). علوم آب و خاک. 1397; 22 (1) :353-366
1. گروه محیط زیست، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران ، nazarizeinab4@gmail.com
چکیده: (7722 مشاهده)
هدف از این مطالعه، شناسایی منشا ذرات معلق در اتمسفر شهر کرمانشاه با استفاده از ویژگی‌های ژئوشیمیایی است. غلظت 20 عنصر اصلی و کم‌یاب (پتاسیم، سدیم، کلسیم، فسفر، مس، نیکل، سرب، کادمیم، سلنیوم، روی، آهن، منیزیم، بور، کروم، کبالت، آرسنیک، مولیبدن، وانادیم، آلومینیوم، منگنز) برای 55 نمونه خاک (در نقاط مختلف ارتفاعی 1600 - 600 متر) و 41 نمونه ذرات معلق به‌وسیله دستگاه ICP آنالیز شد. منشایابی ذرات معلق با استفاده از ردیاب های ژئوشیمیایی طی دو مرحله صورت گرفت. در مرحلۀ اول، با استفاده از آزمون مقایسه میانگین ها و تحلیل تشخیص ترکیبی مناسبی از عناصر ردیاب که توانایی بالایی برای تفکیک منابع ذرات معلق دارند، انتخاب شده است. در مرحله دوم، از مدل های چندمتغیره ترکیبی برای تعیین سهم منابع ذرات معلق (واحدهای زمین شناسی و ژئومورفولوژی) در تولید ذرات معلق در منطقه مورد مطالعه استفاده شده است. نتایج حاصل از تعیین سهم واحدهای زمینشناسی و ژئومورفولوژی نشان می‌دهد که به‌ترتیب، سازند UF ( مارن قرمز و ماسه‌سنگ)، واحد دو (با ارتفاع 1400-0، شیب 5-0 درصد، جهت flat و ویژگی سنگ‌شناسی UF (مارل قرمز و ماسه سنگ)) سهم اصلی در تولید ذرات معلق را دارا هستند که این سازند در شهرستان قصرشیرین واقع شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
