پرتقال ناول و نارنگی کلمانتین، جزء ارقام زودرس محسوب می‌شوند. تأخیر در برداشت میوه، باعث کاهش آب و نرم شدن میوه می‌شود. از تنظیم کننده‌های رشد، برای بهبود کیفیت میوه مرکبات استفاده شده است. در پژوهش حاضر زمان و غلظت مناسب کاربرد اسیدجیبرلیک و ایزوپروپیل استر ۴،۲- دی جهت افزایش آب میوه، سفتی و تأخیر در پیری میوه ارقام پرتقال ناول ( Navel ) و نارنگی کلمانتین ( Clementine ) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در سال‌های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ در یک باغ تجارتی واقع در شهرستان جهرم انجام گرفت. محلول پاشی شاخه‌ها (شمال و جنوب هر درخت) با استفاده از سمپاش ۱۰ لیتری تا حد آب چک انجام شد. در هر دو سال تیمارهای اسیدجیبرلیک (۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم در لیتر) و ایزوپروپیل‌استر ۴،۲- دی (۸ ،۱۲و۲۴ میلی گرم در لیتر) در سه زمان ۸ مهر (پرتقال با قطر متوسط ۶۴ میلی‌متر و نارنگی با قطر متوسط ۴۶ میلی‌متر) ۲۲مهر (پرتقال با قطر متوسط ۶۹ میلی‌متر و نارنگی با قطر متوسط ۴۸ میلی‌متر) و ۱۶ آبان (پرتقال با قطر متوسط ۷۰ میلی‌متر و نارنگی با قطر متوسط ۵۰ میلی‌متر) استفاده شدند. میوه‌های پرتقال ناول ۴۵ روز و میوه‌های نارنگی کلمانتین ۳۵ روز بعد از آخرین محلول پاشی برداشت شدند. نتایج آزمایش نشان داد که پرتقال ناول به مرحله دوم محلول پاشی (۲۲ مهر، میوه با قطر متوسط ۶۹ میلی‌متر) و نارنگی کلمانتین به مرحله اول محلول پاشی (۸ مهر، میوه با قطر متوسط۴۶ میلی متر) بهترین واکنش را نشان دادند. اسید جیبرلیک در مقایسه با ایزوپروپیل استر ۴،۲- دی تأثیر بیشتری در افزایش میزان آب، سفتی میوه وتأخیر در پیری داشت و ایزوپروپیل استر ۴،۲- دی بیشتر در افزایش اندازه میوه مؤثر بود. اسید جیبرلیک در غلظت‌های ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم در لیتر و ایزوپروپیل استر ۴،۲- دی در غلظت ۲۴ میلی‌گرم در لیتر در مقایسه با شاهد باعث بیشترین میزان آب میوه شدند.
