ترکیبات آلی تولیدی توسط سیانوباکتری‌ها و نیز برخی ترکیبات پلیمری، نقش مهمی در خاکدانه‌سازی و افزایش پایداری ساختمان خاک‌های شنی بازی می‌کنند. در این پژوهش تأثیر پوسته‌های بیولوژیک و پلیمر پلی‌الکترولیت آنیونی بر برخی خصوصیات یک خاک شنی در دو آزمایش مستقل بررسی شد. در آزمایش اول ابتدا تأثیر تیمارهای سیانوباکتری (Nostoc. sp، Phormidium.sp و ترکیب دو گونه) و ۴ زمان بر تشکیل پوسته‌ها، کربن آلی، کربنات کلسیم، مقاومت به نفوذ و میانگین وزنی قطر خاکدانه‌ها در خاک زیر پوسته‌ها بررسی گردید. تیمار ترکیب دو گونه با دوره زمانی ۶۰ روز، با ۲/۲ درصد کربن آلی، ۲/۰ مگاپاسکال مقاومت به نفوذ، ۷/۹۶ درصد خاکدانه‌های درشت بهعنوان تیمار برتر معرفی شد. در بخش دوم تأثیر تیمار برتر سیانوباکتری و زمان بر اندازه خاکدانه‌ها بررسی گردید. تیمار ۶۰ روز با ۷/۹۶ درصد خاکدانه‌های درشت مؤثرترین تیمار بود. آزمایش دوم شامل ۴ غلظت (صفر، ۱، ۲ و ۴ درصد) پلیمر بود که تأثیر آنها بر مقاومت ساختمانی خاک شنی در سه عمق (۱، ۲ و ۳ سانتی‌متر) مطالعه شد. تیمار ۴ درصد با ۶/۰ مگاپاسکال مقاومت به نفوذ و ۹/۹۰ درصد خاکدانه‌های درشت، مؤثرترین تیمار بود. اختلاف معنی‌داری نیز بین مقاومت به نفوذ اعماق ۱، ۲ و ۳ سانتی‌متر وجود داشت.
